Dag 2 De gouden route

Vandaag hebben we de meest bereden route van IJsland afgelegd, langs enkele van de grootste bezienswaardigheden. Geysir, Gullfoss en het national park Pingvellir mochten we niet missen.

We zijn als eerste richting Geysir gereden. Vanaf ons huisje was dit slechts een afstand van 35 minuten. De naamgever van dit gebied "Geysir" is de krachtigste geiser van IJsland, en een van de krachtigste ter wereld. Hij komt echter hoogst zelden tot uitbarsting. De kleinere Strokkur doet dat nog wel elke 8-10 minuten.
We moesten er rekening mee houden dat het erg druk zou zijn. Maar dit benaderd niet ons begrip van erg druk. Je kunt er makkelijk dichtbij parkeren en ook rond de Strokkur is er voldoende gelegenheid om mooie foto's te nemen van dit geweldige natuurfenomeen. Overal borrelt water en komt stoom uit de grond. Een wonderbaarlijk gezicht. Sommige geisers bevatten mooi blauw water. We kunnen geen genoeg krijgen van de uitbarsting waarbij het water ongeveer een hoogte van 30 meter bereikt. Natuurlijk willen we allemaal een selfie met dit fenomeen. Met enig geduld lukt het ons allemaal en keren we voldaan terug richting de auto.

De volgende bestemming is Gullfoss. Gullfoss is een waterval in de rivier de Hvita. Op deze plek valt het water in 2 trappen 32 meter naar beneden. De enorme hoeveelheid water die van de eerste trap naar beneden valt, krijgt niet de kans om tot rust te komen en stort direct weer naar beneden. Echt een prachtig gezicht om te zien hoeveel kracht water heeft. Je kunt echt van heel dichtbij het watergeraas zien en horen. Ook hier natuurlijk weer op zoek naar de beste plekken voor de mooiste foto's. Naast dat we nat worden van de nevel die de waterval veroorzaakt, begint het ook te regenen. Reden om de souvenirwinkel en het restaurant te bezoeken. Ook hier is het niet dringen geblazen. De prijzen zijn schrikbarend en hoewel er veel leuke souveniertjes te koop zijn, besluiten we onze aankopen uit te stellen tot in Reykjavik. Kim en Maron zijn onder de indruk van de vele bontjes die te koop zijn. Naast de schapenvachten zie ik tot mijn grote afschuw zeehonden- en poolvosvachtjes. Het voelt inderdaad heel zacht aan, maar van mij mogen deze diertjes hun jasjes zelf houden.
In het restaurant zijn voldoende zitplaatsen beschikbaar. Wanneer we onze lunch afrekenen begrijp ik gelijk waarom dat het geval was. 3 kopjes soep, 2 cappucinno en een broodje zalm leverde een rekening van 8800 kronen op, oftewel 67 euro. Je mocht voor dit bedrag wel onbeperkt broodjes met boter pakken. Daar hebben de kids dan ook gretig gebruik van gemaakt. We blijven tenslotte Hollanders; graag gratis!

We vervolgden onze weg richting het nationaal park Pingvellir. Het ligt in een laag gedeelte van het land precies op de plek waar de Europes en Noord-Amerikaanse platen langzaam maar zeker uiteen drijven. Er zijn vele uitzichtpunten waar je het hele gebied kunt overzien. Erg apart om door zo'n enorme kloof te lopen. In een kloof gevuld met echt kraakhelder water kon je tot een enorme diepte kijken. Er was een mogelijkheid om te snorkelen, hetgeen Ron best wel had willen doen. Het was echter inmiddels 18.00 uur en er moest nog gekookt worden. Gisteren hebben we verse zalm gekocht en daar heeft iedereen zich op verheugd.